Letras Galegas

Letras Galegas 2016

Manuel María

Manuel María Fernández Teixeiro, máis coñecido como Manuel María (Outeiro de Rei, Lugo, 6 de outubro de 1929 - A Coruña, 8 de setembro de 2004) foi un poeta español en lingua galega, destacado polo seu carácter combativo e o seu compromiso político. Entre os temas dos seus poemas destacan o amor, a arte, o compromiso político, a denuncia de defectos, a etnografía, a física, a historia, a inmaterialidade, a mitoloxía, o mundo animal, a palabra poética, o paso do tempo, a relixión, a sociedade, a lingua, os traballos agrarios, o urbanismo ou a xeografía.  

Para conmemorar o Día das Letras Galegas que este ano e lle adica a Manuel María, que se celebrará, coma todos os anos, o vindeiro 17 de maio, o EDLG do Valle Inclán está a preparar unha selección de recursos para que podades consultar e traballar na aula.

Este é o mural que o alumnado de 6ºB elaboraou para a data.

Se premes na imaxe de arriba poderás aceder a unha publicación do …., a cal está na carpeta laranxa da sala de mestres.

Se premes nas imaxes de abaixo, poderás aceder a uns materiais con diferentes actividades.

 Actividades premendo nas imaxes:

                

Se premes nas imaxes de abaixo, poderás aceder a uns materiais con diferentes actividades.

Se o que desexas é dar unha voltiña virtual pola Casa-Museo de Manuel María, podes facelo premendo na imaxe de abaixo.

Biografía

Manuel María era fillo de dous labradores acomodados, Antonio Fernández Núñez e Pastora Teixeiro Casanova. En 1942 trasladouse a Lugo para estudar o bacharelato, e nesta cidade comezou a súa precoz carreira literaria participando, á idade de vinte anos, no ciclo de conferencias "Novas valores lucenses", co que entrou en contacto cos integrantes do faladoiro do café Méndez Núñez (Luís Pimentel, Ánxel Fole, Juan Rof Codina...), que lle puxeron en contacto co galeguismo.

En 1950 publicou o seu primeiro poemario, Muiñeiro de brétemas, co que se inaugurou a denominada "Escola dá Tebra". En 1958 instalouse en Monforte de Lemos (Lugo), cidade na que permaneceu durante a maior parte da súa vida, como procurador dos tribunais e á que dedicou un poemario (Cancioneiro de Monforte de Lemos); ao ano seguinte casa con Saleta Goi. Nos axitados ano sesenta e setenta, Manuel María participou na reorganización política, na clandestinidade, dos partidos nacionalistas galegos, á vez que colaboraba con numerosas organizacións dedicadas á recuperación da cultura galega impartindo conferencias e recitando poemas.

Presentou tamén a Nova Canción Galega. Sendo a poesía o seu xénero preferido, incursionó tamén no ensaio, a narrativa e o teatro. Pasou dunha postura existencialista pesimista cara ao compromiso social e político.

En 1979 foi elixido concelleiro de Monforte polo Bloque Nacional Popular Galego, pero en 1985 abandonou o seu cargo público e, sen deixar nunca a militancia política, dedicouse por completo á actividade literaria e cultural, asentándose na Coruña. Unha das últimas campañas coas que colaborou foi coa de Burla Negra e a Plataforma Nunca Máis a raíz do desastre do Prestige.

Curiosidades

O comité de estudantado da Facultade de Filoloxía da Universidade da Coruña, tras un incansable traballo, logrou que a aula 1.1 pasase a denominarse Aula Manuel María, en honra ao poeta e á súa profunda colaboración coa facultade e o comité de estudantes en particular. A apertura popular organizada polo comité levou a cabo o 22 de outubro de 2008 coa presenza de poetas galegos amigos de Manuel María como Marica Campo ou Lois Diéguez e da súa viúva Saleta Goi.

Obra

Obras poéticas

1950, Muiñeiro de brétemas

1952, Morrendo a cada intre

1954, Terra Cha

1954, Advento

1957, Auto do taberneiro. 4 ventos

1958, Documentos personaes

1960, Sermón para decir en cualquier tiempo (en castelán)

1961, Auto do labrego. Céltiga, 4

1962, Libro de pregos

1962, Contos en cuarto crecente e outras prosas

1963, Mar Maior

1964, "A poesía galega de Celso Emilio Ferreiro", Grial, 6

1965, "As augas van caudales" Grial, 9

1966, "Os alugados" Grial 14

1967, "Raimon, poeta de noso tempo", Grial, 18

1968, Proba documental

1968, Os soños na gaiola

1968, Barriga Verde

1968, Noticia da vida e da poesía de Xosé Crecente Vega

1969, Versos pra un país de minifundios

1969, Versos pra cantar en feiras e romaxes

1970, Remol

1970, Canciós do lusco ao fusco

1971, A Rosalía

1971, 99 poemas de Manuel María

1971, O Xornaleiro a sete testimuñas máis

1972, Odas nun tempo de paz e de ledicia

1973, Aldraxe contra a xistra

1973, Informe pra axudar a alcender unha cerilla

1973, Laio e clamor pola Bretaña

1973, Cantos rodados para alleados e colonizados

1976, Poemas para construír unha patria

1977, O libro das badaladas

1977, Poemas ó outono

1978, Catavento de neutrós domesticados

1979, As rúas do vento ceibe

1982, Escolma de poetas de Outeiro de Rei

1982, Versos do lume e do vagalume

1985, O camiño é unha nostalxia

1984, Cantigueiro do Orcellón

1984, A luz resuscitada

1986, Oráculos para cavalinhos-do-demo

1986, Ritual para unha tribu capital do concello

1988, As lúcidas lúas do outono

1988, Sonetos ao Val de Quiroga

1989, Saturno

1990, Cancioneiro de Monforte de Lemos

1991, Compendio de orballos e incertezas

1991, Hinos pra celebrar ao século futuro

1992, Panxoliñas

1993, Os lonxes do solpor

1993, Antoloxía poética

1993, A primavera de Venus

1993, Poemas a Compostela

1994, Cantigas e cantos de Pantón

1994, Poemas para dicirlle a dúas lagoas

1996, O Miño, canle de luz e néboa

1997, Sonetos á casa de Hortas

2000, Brétemas de muiñeiro

2000, Camiños de luz e sombra

Obras dramáticas

1957, Auto do taberneiro

1961, Auto do mariñeiro

1970, Barriga verde

1976, Unha vez foi o trebón

1979, Aventuras e desventuras dunha espiña de toxo chamada Berenguela

1979, Auto trascendental do ensino tradicional

1979, Farsa de Bululú